Neden hep geçmişte yaşadıkları yüzünden  hırçınlaşmış insanlar çekiyor beni. Gerçekten merak ediyorum. Sanki kendim çok iyiymişim gibi acı çekmiş, mutsuz, hayatı bok gibi giden insanlar giriyor hayatıma. 
Hele ki aşık olduğum adam...
Yaralı. Hemde fazlasıyla. Hala geçmişinin acısını çekiyor ve çaktırmıyor -en azından bana çaktırmadığını sanıyor-  başkasının acısını taşıyor içinde. İncinmiş. Yorulmuş. Bezmiş. Üzmüşler onu. O... Yaralı. Belki kendi bile farkında değil bunun. Belki  ben tamamen yanılıyorum. Bilmiyorum ama sezgilerim bunun doğru olduğunu söylüyor. Bu daha çok acı çekmemi sağlıyor. Düşünsenize hala eski bir yarayı kanatarak yaşayan birine aşıksınız. Size değer verdiğini düşünüyorsunuz sizi bir zamanlar sevdiğini sanıyorsunuz ama o hep başkasının yarasını taşıyor içinde. Siz sürekli onun yarasını sarmaya uğraşıyorsunuz kendinizi kanatarak ne onun yarası geçiyor ne de sizinkinin kanaması duruyor. Tarifi imkansız boktan bir durum. Kısacası CANIM ACIYOR.




(1.x)